و از سفیان ثورى نقل شده که گفت خواستم بر حضرت جعفر بن محمّد علیه السّلام وارد شوم اجازه ى ورود خواستم و اجازه داد او را در زیر زمینى دیدم که دوازده پله داشت عرض کردم اى پسر رسول خدا شما در این گوشه ى انزوا قرار گرفته اید با اینکه مردم به شما نیاز دارند حضرت فرمود: اى سفیان روزگار فاسد و بد شده برادران نیز بد شده اند و همه چیز عوض گردیده بدین جهت تنهائى را اختیار کردیم آیا قلم و کاغذ دارى که
بنویسى عرضکردم بلى فرمود بنویس آنچه را که میگویم: سپس فرمودلا تجزعنّ لوحدة و تفرد و من التفرد فی زمانک فازدد فسد الاخاء فلیس ثمة اخوة الا التملق باللسان و بالیَد و اذا نظرت جمیع ما بقلوبهم ابصرت ثم نقیع سم الاسود فاذا فتشت ضمیره من قلبه وافیت عنه مرارة لا تنفد
از تنهائى و گوشه نشینى جزع مکن و از تنهائى و گوشه نشینى خود توشه برگیر
.برادران فاسد شدند و در آنجا برادرى نیست جز چاپلوسى و تملق بوسیله دست و زبان
.اگر به دلهاى تمامشان نگاه کنى در آن دلها زهرهاى کشنده ى مار سیاه را خواهى دید
.پس هر گاه بازجوئى کنى از دلش ناراحتى تمام نشدنى خواهى دید
وَ رَوَى سُفْیَانٌ الثَّوْرِیُّ قَالَ قَصَدْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع فَأَذِنَ لِی بِالدُّخُولِ فَوَجَدْتُهُ فِی سِرْدَابٍ یَنْزِلُ عَشْرَ مِرْقَاةٍ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَنْتَ فِی هَذَا الْمَکَانِ مَعَ حَاجَةِ النَّاسِ إِلَیْکَ فَقَالَ یَا سُفْیَانُ فَسَدَ الزَّمَانُ وَ تَنَکَّرَ الْإِخْوَانُ وَ تَقَلَّبَ الْأَعْیَانُ فَاتَّخَذْنَا الْوَحْدَةَ سَکَناً أَ مَعَکَ شَیْءٌ تَکْتُبُ قُلْتُ نَعَمْ فَقَالَ اکْتُبْ شِعْراً
لَا تَجْزَعَنَّ لِوَحْدَةٍ وَ تَفَرَّدْ وَ مِنَ التَّفَرُّدِ فِی زَمَانِکَ فَازْدَدْ
فَسَدَ الْإِخَاءُ فَلَیْسَ ثَمَّةَ إِخْوَةٌ إِلَّا التَّمَلُّقُ بِاللِّسَانِ وَ بِالْیَدِوَ إِذَا نَظَرْتَ جَمِیعَ مَا بِقُلُوبِهِمْ أَبْصَرْتَ سَمَّ نَقِیعٍ ثُمَّ الْأَسْوَدَفَإِذَا فَتَشْتَ ضَمِیرَهُ مِنْ قَلْبِهِ وَافَیْتَ عَنْهُ مَرَارَةً لَا تَنْفَدإرشاد القلوب إلى الصواب، ج1، ص: 99
.