پیامبر اکرم به ابوذر فرمودند:
ای اباذر اگر تمام مردم این آیه را بگیرند قطعا کفایتشان می کند (و آن آیه اینست) : و هرکس تقوای خدا را پیشه سازد (و از حدودش تجاوز نکند) (خداوند) برایش راه گشایشی قرار دهد و روزیش دهد از آنجا که نمی پندارد و هرکس بر خدا توکل کند پس او (همان خداوند بزرگ) برایش کافیست، همانا خداوند کارش را به نتیجه می رساند
ای اباذر خداوند-جل ثناؤه- می فرماید: قسم به عزت و جلالم بنده من خواست مرا بر خواهش خود بر نگزید مگر اینکه قرار دادم بی نیازی اش را در وجودش و همومش (و نگرانی اش) را درباره آخرتش و ضمانت کردم از آسمان و زمین روزیش را و برایش کفایت کردم سرزمینش را و برایش بودم عقب تجارت هر تاجری
ای اباذر اگر پسر آدم (یا فرزند آدم) همانگونه که از مرگ فرار می کند از رزقش فرار کند، قطعا رزقش او را در می یابد به همان صورت که مرگ او را درک می کند.
یَا أَبَا ذَرٍّ لَوْ أَنَّ النَّاسَ کُلَّهُمْ أَخَذُوا بِهَذِهِ الْآیَةِ لَکَفَتْهُمْ- وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ- وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ یَا أَبَا ذَرٍّ یَقُولُ اللَّهُ جَلَّ ثَنَاؤُهُ- وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا یُؤْثِرُ عَبْدِیَ هَوَایَ عَلَى هَوَاهُ إِلَّا جَعَلْتُ غِنَاهُ فِی نَفْسِهِ وَ هُمُومَهُ فِی آخِرَتِهِ- وَ ضَمَّنْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ رِزْقَهُ وَ کَفَفْتُ عَلَیْهِ ضَیْعَتَهُ «3»- وَ کُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ کُلِّ تَاجِرٍ-یَا أَبَا ذَرٍّ لَوْ أَنَّ ابْنَ آدَمَ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ کَمَا یَفِرُّ مِنَ الْمَوْتِ- لَأَدْرَکَهُ رِزْقُهُ کَمَا یُدْرِکُهُ الْمَوْت
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج74، ص: 90