رسول خدا فرمودند: مردم به اندازه نیتهاى خود محشور مىگردند.
رسول اکرم صلى اللَّه علیه و آله فرمود: جبرئیل از طرف خداوند خبر داد که فرموده:
اخلاص یکى از اسرار من مىباشد، که آن را در دل بندگان محبوب خود به ودیعه نهادهام.
رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: هر کس براى خداوند چهل روز عبادت کند و اخلاص داشته باشد خداوند چشمههاى دانش را از قلبش بر زبانش جارى مىکند.
ابو جعفر جواد علیه السّلام فرمود: بهترین عبادت اخلاص است.
امام صادق علیه السّلام فرمود: بزرگترین نعمتى که خداوند به یک بنده عطا کرده آن است که در دل او جز خدا دیگرى را قرار نداده است.
حضرت زهرا سلام اللَّه علیها فرمود: هر کس عبادت خالص خود را بالا بفرستد، خداوند متعال بهترین مصلحت او را پائین مىفرستد.
امام حسن عسکرى علیه السّلام فرمود: اگر همه دنیا یک لقمه شود و من آن را در حلقوم کسى قرار دهم که خداوند را مخلصانه عبادت مىکند هنوز کم است، و اگر به کافر چیزى از آن ندهم تا از گرسنگى و تشنگى بمیرد ولى یک شربت به او بدهم خود را اسرافکننده مىدانم.
عیسى علیه السّلام به حواریون گفت: هر گاه یکى از شما خواست روزه بگیرد، باید سر و محاسن خود را روغن بمالد و لبهاى خود را با روغن زیتون چرب کند تا مردم ندانند او روزه دارد، هر گاه خواست نماز بگذارد پردهها را آویزانکند، خداوند مدح و ثنا را تقسیم مىکند همان گونه که روزى را تقسیم مىنماید.
ایمان و کفر-ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، ج2، ص:24
وَ قَالَ ص إِنَّمَا یُبْعَثُ النَّاسُ عَلَى نِیَّاتِهِمْ
وَ قَالَ ص مُخْبِراً عَنْ جَبْرَئِیلَ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّهُ قَالَ الْإِخْلَاصُ سِرٌّ مِنْ أَسْرَارِی اسْتَوْدَعْتُهُ قَلْبَ مَنْ أَحْبَبْتُ مِنْ عِبَادِی
. 25 عُدَّةُ الدَّاعِی، عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِینَ یَوْماً فَجَّرَ اللَّهُ یَنَابِیعَ الْحِکْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ
وَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْجَوَادِ ع قَالَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْإِخْلَاصُ
وَ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَبْدٍ أَجَلَّ مِنْ أَنْ لَا یَکُونَ فِی قَلْبِهِ مَعَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ غَیْرُهُ
وَ عَنْ سَیِّدَةِ النِّسَاءِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهَا قَالَتْ مَنْ أَصْعَدَ إِلَى اللَّهِ خَالِصَ عِبَادَتِهِ
أَهْبَطَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ
وَ عَنِ الْعَسْکَرِیِّ ع قَالَ لَوْ جَعَلْتُ الدُّنْیَا کُلَّهَا لُقْمَةً وَاحِدَةً ثُمَّ لَقَّمْتُهَا مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ خَالِصاً لَرَأَیْتُ أَنِّی مُقَصِّرٌ فِی حَقِّهِ وَ لَوْ مَنَعْتُ الْکَافِرَ مِنْهَا حَتَّى یَمُوتَ جُوعاً وَ عَطَشاً ثُمَّ أَذَقْتُهُ شَرْبَةً مِنَ الْمَاءِ لَرَأَیْتُ أَنِّی قَدْ أَسْرَفْتُ
وَ کَانَ عِیسَى ع یَقُولُ لِلْحَوَارِیِّینَ إِذَا کَانَ صَوْمُ أَحَدِکُمْ فَلْیُدَهِّنْ رَأْسَهُ وَ لِحْیَتَهُ وَ یَمْسَحْ شَفَتَیْهِ بِالزَّیْتِ لِئَلَّا یَرَى النَّاسُ أَنَّهُ صَائِمٌ وَ إِذَا أَعْطَى بِیَمِینِهِ فَلْیُخْفِ عَنْ شِمَالِهِ وَ إِذَا صَلَّى فَلْیُرْخِ سَتْرَ بَابِهِ فَإِنَّ اللَّهَ یَقْسِمُ الثَّنَاءَ کَمَا یَقْسِمُ الرِّزْق
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج67، ص: 250